aanvreten

Dutch

Etymology

From aan (“on”) +‎ vreten (“to eat”).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnvreːtə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧vre‧ten

Verb

aanvreten

  1. (transitive) to eat at, to damage by eating
  2. (transitive) to corrode

Conjugation

Conjugation of aanvreten (strong class 5, separable)
infinitive aanvreten
past singular vrat aan
past participle aangevreten
infinitive aanvreten
gerund aanvreten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular vreet aan vrat aan aanvreet aanvrat
2nd person sing. (jij) vreet aan vrat aan aanvreet aanvrat
2nd person sing. (u) vreet aan vrat aan aanvreet aanvrat
2nd person sing. (gij) vreet aan vrat aan aanvreet aanvrat
3rd person singular vreet aan vrat aan aanvreet aanvrat
plural vreten aan vraten aan aanvreten aanvraten
subjunctive sing.1 vrete aan vrate aan aanvrete aanvrate
subjunctive plur.1 vreten aan vraten aan aanvreten aanvraten
imperative sing. vreet aan
imperative plur.1 vreet aan
participles aanvretend aangevreten
1) Archaic.

Derived terms

  • aanvreting
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.