aanvullen

Dutch

Etymology

From aan +‎ vullen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnˌvʏlə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧vul‧len

Verb

aanvullen

  1. (transitive) to supplement
  2. (transitive) to complement, to complete

Conjugation

Conjugation of aanvullen (weak, separable)
infinitive aanvullen
past singular vulde aan
past participle aangevuld
infinitive aanvullen
gerund aanvullen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular vul aan vulde aan aanvul aanvulde
2nd person sing. (jij) vult aan, vul aan2 vulde aan aanvult aanvulde
2nd person sing. (u) vult aan vulde aan aanvult aanvulde
2nd person sing. (gij) vult aan vulde aan aanvult aanvulde
3rd person singular vult aan vulde aan aanvult aanvulde
plural vullen aan vulden aan aanvullen aanvulden
subjunctive sing.1 vulle aan vulde aan aanvulle aanvulde
subjunctive plur.1 vullen aan vulden aan aanvullen aanvulden
imperative sing. vul aan
imperative plur.1 vult aan
participles aanvullend aangevuld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.