aanwerven

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ werven.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnˌʋɛr.və(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧wer‧ven

Verb

aanwerven

  1. (transitive, originally nautical) to recruit, to hire

Conjugation

Conjugation of aanwerven (strong class 3+7, separable)
infinitive aanwerven
past singular wierf aan
past participle aangeworven
infinitive aanwerven
gerund aanwerven n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular werf aan wierf aan aanwerf aanwierf
2nd person sing. (jij) werft aan, werf aan2 wierf aan aanwerft aanwierf
2nd person sing. (u) werft aan wierf aan aanwerft aanwierf
2nd person sing. (gij) werft aan wierft aan aanwerft aanwierft
3rd person singular werft aan wierf aan aanwerft aanwierf
plural werven aan wierven aan aanwerven aanwierven
subjunctive sing.1 werve aan wierve aan aanwerve aanwierve
subjunctive plur.1 werven aan wierven aan aanwerven aanwierven
imperative sing. werf aan
imperative plur.1 werft aan
participles aanwervend aangeworven
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

  • aanwerving
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.