aanwinnen

Dutch

Etymology

From aan +‎ winnen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnʋɪnə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧win‧nen

Verb

aanwinnen

  1. (transitive) to acquire
  2. (transitive) to reclaim land (from sea)

Conjugation

Conjugation of aanwinnen (strong class 3a, separable)
infinitive aanwinnen
past singular won aan
past participle aangewonnen
infinitive aanwinnen
gerund aanwinnen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular win aan won aan aanwin aanwon
2nd person sing. (jij) wint aan, win aan2 won aan aanwint aanwon
2nd person sing. (u) wint aan won aan aanwint aanwon
2nd person sing. (gij) wint aan wont aan aanwint aanwont
3rd person singular wint aan won aan aanwint aanwon
plural winnen aan wonnen aan aanwinnen aanwonnen
subjunctive sing.1 winne aan wonne aan aanwinne aanwonne
subjunctive plur.1 winnen aan wonnen aan aanwinnen aanwonnen
imperative sing. win aan
imperative plur.1 wint aan
participles aanwinnend aangewonnen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.