aanzitten

Dutch

Etymology

From aan +‎ zitten.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnˌzɪtə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧zit‧ten

Verb

aanzitten

  1. (intransitive) to get ready to dine; to sit down at a table (to eat)

Conjugation

Conjugation of aanzitten (strong class 5, separable)
infinitive aanzitten
past singular zat aan
past participle aangezeten
infinitive aanzitten
gerund aanzitten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular zit aan zat aan aanzit aanzat
2nd person sing. (jij) zit aan zat aan aanzit aanzat
2nd person sing. (u) zit aan zat aan aanzit aanzat
2nd person sing. (gij) zit aan zat aan aanzit aanzat
3rd person singular zit aan zat aan aanzit aanzat
plural zitten aan zaten aan aanzitten aanzaten
subjunctive sing.1 zitte aan zate aan aanzitte aanzate
subjunctive plur.1 zitten aan zaten aan aanzitten aanzaten
imperative sing. zit aan
imperative plur.1 zit aan
participles aanzittend aangezeten
1) Archaic.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.