aanzwellen

Dutch

Etymology

From aan +‎ zwellen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnzʋɛlə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧zwel‧len

Verb

aanzwellen

  1. (intransitive) to swell
  2. (intransitive) to swell up, surge

Conjugation

Conjugation of aanzwellen (strong class 3b, separable)
infinitive aanzwellen
past singular zwol aan
past participle aangezwollen
infinitive aanzwellen
gerund aanzwellen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular zwel aan zwol aan aanzwel aanzwol
2nd person sing. (jij) zwelt aan, zwel aan2 zwol aan aanzwelt aanzwol
2nd person sing. (u) zwelt aan zwol aan aanzwelt aanzwol
2nd person sing. (gij) zwelt aan zwolt aan aanzwelt aanzwolt
3rd person singular zwelt aan zwol aan aanzwelt aanzwol
plural zwellen aan zwollen aan aanzwellen aanzwollen
subjunctive sing.1 zwelle aan zwolle aan aanzwelle aanzwolle
subjunctive plur.1 zwellen aan zwollen aan aanzwellen aanzwollen
imperative sing. zwel aan
imperative plur.1 zwelt aan
participles aanzwellend aangezwollen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

  • aanzwelling

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.