abiugans
Latin
Etymology
Present participle of abiugō.
Participle
abiugāns (genitive abiugantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | abiugāns | abiugantēs | abiugantia | ||
| genitive | abiugantis | abiugantium | |||
| dative | abiugantī | abiugantibus | |||
| accusative | abiugantem | abiugāns | abiugantēs abiugantīs |
abiugantia | |
| ablative | abiugante abiugantī1 |
abiugantibus | |||
| vocative | abiugāns | abiugantēs | abiugantia | ||
1When used purely as an adjective.