abiunctus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of abiungō.
Participle
abiūnctus (feminine abiūncta, neuter abiūnctum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | abiūnctus | abiūncta | abiūnctum | abiūnctī | abiūnctae | abiūncta | |
| genitive | abiūnctī | abiūnctae | abiūnctī | abiūnctōrum | abiūnctārum | abiūnctōrum | |
| dative | abiūnctō | abiūnctae | abiūnctō | abiūnctīs | |||
| accusative | abiūnctum | abiūnctam | abiūnctum | abiūnctōs | abiūnctās | abiūncta | |
| ablative | abiūnctō | abiūnctā | abiūnctō | abiūnctīs | |||
| vocative | abiūncte | abiūncta | abiūnctum | abiūnctī | abiūnctae | abiūncta | |