abiurans
Latin
Etymology
Present participle of abiūrō.
Participle
abiūrāns (genitive abiūrantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | abiūrāns | abiūrantēs | abiūrantia | ||
| genitive | abiūrantis | abiūrantium | |||
| dative | abiūrantī | abiūrantibus | |||
| accusative | abiūrantem | abiūrāns | abiūrantēs abiūrantīs |
abiūrantia | |
| ablative | abiūrante abiūrantī1 |
abiūrantibus | |||
| vocative | abiūrāns | abiūrantēs | abiūrantia | ||
1When used purely as an adjective.