abocinar
Spanish
Etymology
From bocina.
Pronunciation
- IPA(key): /aboθiˈnaɾ/ [a.β̞o.θiˈnaɾ] (Spain)
- IPA(key): /abosiˈnaɾ/ [a.β̞o.siˈnaɾ] (Latin America, Philippines)
- Rhymes: -aɾ
- Syllabification: a‧bo‧ci‧nar
Verb
abocinar (first-person singular present abocino, first-person singular preterite abociné, past participle abocinado)
Conjugation
Conjugation of abocinar (See Appendix:Spanish verbs)
Selected combined forms of abocinar
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| with infinitive abocinar | dative | abocinarme | abocinarte | abocinarle, abocinarse | abocinarnos | abocinaros | abocinarles, abocinarse |
| accusative | abocinarme | abocinarte | abocinarlo, abocinarla, abocinarse | abocinarnos | abocinaros | abocinarlos, abocinarlas, abocinarse | |
| with gerund abocinando | dative | abocinándome | abocinándote | abocinándole, abocinándose | abocinándonos | abocinándoos | abocinándoles, abocinándose |
| accusative | abocinándome | abocinándote | abocinándolo, abocinándola, abocinándose | abocinándonos | abocinándoos | abocinándolos, abocinándolas, abocinándose | |
| with informal second-person singular tú imperative abocina | dative | abocíname | abocínate | abocínale | abocínanos | not used | abocínales |
| accusative | abocíname | abocínate | abocínalo, abocínala | abocínanos | not used | abocínalos, abocínalas | |
| with informal second-person singular vos imperative abociná | dative | abociname | abocinate | abocinale | abocinanos | not used | abocinales |
| accusative | abociname | abocinate | abocinalo, abocinala | abocinanos | not used | abocinalos, abocinalas | |
| with formal second-person singular imperative abocine | dative | abocíneme | not used | abocínele, abocínese | abocínenos | not used | abocíneles |
| accusative | abocíneme | not used | abocínelo, abocínela, abocínese | abocínenos | not used | abocínelos, abocínelas | |
| with first-person plural imperative abocinemos | dative | not used | abocinémoste | abocinémosle | abocinémonos | abocinémoos | abocinémosles |
| accusative | not used | abocinémoste | abocinémoslo, abocinémosla | abocinémonos | abocinémoos | abocinémoslos, abocinémoslas | |
| with informal second-person plural imperative abocinad | dative | abocinadme | not used | abocinadle | abocinadnos | abocinaos | abocinadles |
| accusative | abocinadme | not used | abocinadlo, abocinadla | abocinadnos | abocinaos | abocinadlos, abocinadlas | |
| with formal second-person plural imperative abocinen | dative | abocínenme | not used | abocínenle | abocínennos | not used | abocínenles, abocínense |
| accusative | abocínenme | not used | abocínenlo, abocínenla | abocínennos | not used | abocínenlos, abocínenlas, abocínense | |
Further reading
- “abocinar”, in Diccionario de la lengua española [Dictionary of the Spanish Language] (in Spanish), online version 23.8, Royal Spanish Academy [Spanish: Real Academia Española], 10 December 2024