absentatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of absentō

Participle

absentātus (feminine absentāta, neuter absentātum); first/second-declension participle

  1. sent away

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative absentātus absentāta absentātum absentātī absentātae absentāta
genitive absentātī absentātae absentātī absentātōrum absentātārum absentātōrum
dative absentātō absentātae absentātō absentātīs
accusative absentātum absentātam absentātum absentātōs absentātās absentāta
ablative absentātō absentātā absentātō absentātīs
vocative absentāte absentāta absentātum absentātī absentātae absentāta