absolucja

See also: absolucją

Polish

Alternative forms

Etymology

Learned borrowing from Latin absolūtiō.[1][2] First attested in 1570.[3]

Pronunciation

  • IPA(key): /ap.sɔˈlu.t͡sja/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ut͡sja
  • Syllabification: ab‧so‧lu‧cja

Noun

absolucja f

  1. (Christianity) absolution (absolving or setting free from guilt, sin or penalty; forgiveness of an offense)
    Synonym: rozgrzeszenie
    absolucja kapłańska ― priest's absolution
    absolucyja papieska (Middle Polish) ― papal absolution
    absolucja sakramentalna ― sacramental absolution
    absolucja generalna ― general absolution
    absolucja zbiorowa ― collective absolution
    udzielać/udzielić absolucji ― to give absolution
  2. (dated, law) absolution (absolving, or setting free from guilt, sin, or penalty)

Declension

Declension of absolucja
singular plural
nominative absolucja absolucje
genitive absolucji absolucji/absolucyj (archaic)
dative absolucji absolucjom
accusative absolucję absolucje
instrumental absolucją absolucjami
locative absolucji absolucjach
vocative absolucjo absolucje
adjectives
adverbs
nouns
verbs

References

  1. ^ Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “absolucja”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
  2. ^ Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “absolucja”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
  3. ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “absolucyja”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.