absolutność
Polish
Etymology
From absolutny + -ość. First attested in 1760–1763.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /ap.sɔˈlut.nɔɕt͡ɕ/
Audio: (file) - Rhymes: -utnɔɕt͡ɕ
- Syllabification: ab‧so‧lut‧ność
Noun
absolutność f
Declension
Declension of absolutność
| singular | |
|---|---|
| nominative | absolutność |
| genitive | absolutności |
| dative | absolutności |
| accusative | absolutność |
| instrumental | absolutnością |
| locative | absolutności |
| vocative | absolutności |
Related terms
adverbs
nouns
verbs
- absolutyzować impf, zabsolutyzować pf
- absolwować impf
References
- ^ Krystyna Siekierska (28.05.2008) “ABSOLUTNOŚĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
Further reading
- absolutność in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “absolutność”, in Słownik języka polskiego, volume 1, page 3
- Aleksander Zdanowicz (1861) “absolutność”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “absolutność”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 4
- absolutność in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego