absumptus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of absūmō.

Participle

absūmptus (feminine absūmpta, neuter absūmptum); first/second-declension participle

  1. diminished
  2. destroyed

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative absūmptus absūmpta absūmptum absūmptī absūmptae absūmpta
genitive absūmptī absūmptae absūmptī absūmptōrum absūmptārum absūmptōrum
dative absūmptō absūmptae absūmptō absūmptīs
accusative absūmptum absūmptam absūmptum absūmptōs absūmptās absūmpta
ablative absūmptō absūmptā absūmptō absūmptīs
vocative absūmpte absūmpta absūmptum absūmptī absūmptae absūmpta

References

  • absumptus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • absumptus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.