accentueren

Dutch

Etymology

Borrowed from Middle French accentuer.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɑk.sɛntyˈeːrə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ac‧cen‧tu‧e‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

accentueren

  1. (transitive) to accentuate

Conjugation

Conjugation of accentueren (weak)
infinitive accentueren
past singular accentueerde
past participle geaccentueerd
infinitive accentueren
gerund accentueren n
present tense past tense
1st person singular accentueer accentueerde
2nd person sing. (jij) accentueert, accentueer2 accentueerde
2nd person sing. (u) accentueert accentueerde
2nd person sing. (gij) accentueert accentueerde
3rd person singular accentueert accentueerde
plural accentueren accentueerden
subjunctive sing.1 accentuere accentueerde
subjunctive plur.1 accentueren accentueerden
imperative sing. accentueer
imperative plur.1 accentueert
participles accentuerend geaccentueerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
  • accentuatie