accretus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of accrēscō (“grow up, increase”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [akˈkreː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [akˈkrɛː.t̪us]
Participle
accrētus (feminine accrēta, neuter accrētum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | accrētus | accrēta | accrētum | accrētī | accrētae | accrēta | |
| genitive | accrētī | accrētae | accrētī | accrētōrum | accrētārum | accrētōrum | |
| dative | accrētō | accrētae | accrētō | accrētīs | |||
| accusative | accrētum | accrētam | accrētum | accrētōs | accrētās | accrēta | |
| ablative | accrētō | accrētā | accrētō | accrētīs | |||
| vocative | accrēte | accrēta | accrētum | accrētī | accrētae | accrēta | |
Related terms
Descendants
- → English: accrete