accubitandus
Latin
Etymology
Future passive participle of accubitō
Participle
accubitandus (feminine accubitanda, neuter accubitandum); first/second-declension participle
- which is to be reclined
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | accubitandus | accubitanda | accubitandum | accubitandī | accubitandae | accubitanda | |
| genitive | accubitandī | accubitandae | accubitandī | accubitandōrum | accubitandārum | accubitandōrum | |
| dative | accubitandō | accubitandae | accubitandō | accubitandīs | |||
| accusative | accubitandum | accubitandam | accubitandum | accubitandōs | accubitandās | accubitanda | |
| ablative | accubitandō | accubitandā | accubitandō | accubitandīs | |||
| vocative | accubitande | accubitanda | accubitandum | accubitandī | accubitandae | accubitanda | |