accusatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of accūsō (“blame, find fault with”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ak.kuːˈsaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ak.kuˈs̬aː.t̪us]
Participle
accūsātus (feminine accūsāta, neuter accūsātum); first/second-declension participle
- blamed, reproached, having been found fault with
- (law) indicted, accused, arraigned, having been charged with a crime
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | accūsātus | accūsāta | accūsātum | accūsātī | accūsātae | accūsāta | |
| genitive | accūsātī | accūsātae | accūsātī | accūsātōrum | accūsātārum | accūsātōrum | |
| dative | accūsātō | accūsātae | accūsātō | accūsātīs | |||
| accusative | accūsātum | accūsātam | accūsātum | accūsātōs | accūsātās | accūsāta | |
| ablative | accūsātō | accūsātā | accūsātō | accūsātīs | |||
| vocative | accūsāte | accūsāta | accūsātum | accūsātī | accūsātae | accūsāta | |
Synonyms
- (accused): incūsātus, īnsimulātus