achterhalen

Dutch

Etymology

From achter- +‎ halen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌɑxtərˈɦaːlə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ach‧ter‧ha‧len
  • Rhymes: -aːlən

Verb

achterhalen

  1. (transitive) to overtake, to hunt down
  2. (transitive) to find out, discover

Conjugation

Conjugation of achterhalen (weak, prefixed)
infinitive achterhalen
past singular achterhaalde
past participle achterhaald
infinitive achterhalen
gerund achterhalen n
present tense past tense
1st person singular achterhaal achterhaalde
2nd person sing. (jij) achterhaalt, achterhaal2 achterhaalde
2nd person sing. (u) achterhaalt achterhaalde
2nd person sing. (gij) achterhaalt achterhaalde
3rd person singular achterhaalt achterhaalde
plural achterhalen achterhaalden
subjunctive sing.1 achterhale achterhaalde
subjunctive plur.1 achterhalen achterhaalden
imperative sing. achterhaal
imperative plur.1 achterhaalt
participles achterhalend achterhaald
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

  • Afrikaans: agterhaal
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.