achterlaten

Dutch

Etymology

From Middle Dutch achterlaten. Equivalent to achter +‎ laten.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑxtərlaːtə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ach‧ter‧la‧ten

Verb

achterlaten

  1. (transitive) to leave behind, to abandon

Conjugation

Conjugation of achterlaten (strong class 7, separable)
infinitive achterlaten
past singular liet achter
past participle achtergelaten
infinitive achterlaten
gerund achterlaten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular laat achter liet achter achterlaat achterliet
2nd person sing. (jij) laat achter liet achter achterlaat achterliet
2nd person sing. (u) laat achter liet achter achterlaat achterliet
2nd person sing. (gij) laat achter liet achter achterlaat achterliet
3rd person singular laat achter liet achter achterlaat achterliet
plural laten achter lieten achter achterlaten achterlieten
subjunctive sing.1 late achter liete achter achterlate achterliete
subjunctive plur.1 laten achter lieten achter achterlaten achterlieten
imperative sing. laat achter
imperative plur.1 laat achter
participles achterlatend achtergelaten
1) Archaic.

Derived terms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.