achtervolgen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch achtervolgen. Equivalent to achter- +‎ volgen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɑxtərˈvɔlɣə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ach‧ter‧vol‧gen

Verb

achtervolgen

  1. (transitive) to pursue

Conjugation

Conjugation of achtervolgen (weak, prefixed)
infinitive achtervolgen
past singular achtervolgde
past participle achtervolgd
infinitive achtervolgen
gerund achtervolgen n
present tense past tense
1st person singular achtervolg achtervolgde
2nd person sing. (jij) achtervolgt, achtervolg2 achtervolgde
2nd person sing. (u) achtervolgt achtervolgde
2nd person sing. (gij) achtervolgt achtervolgde
3rd person singular achtervolgt achtervolgde
plural achtervolgen achtervolgden
subjunctive sing.1 achtervolge achtervolgde
subjunctive plur.1 achtervolgen achtervolgden
imperative sing. achtervolg
imperative plur.1 achtervolgt
participles achtervolgend achtervolgd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Descendants

  • Afrikaans: agtervolg
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.