adfirmatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of adfirmō.
Participle
adfirmātus (feminine adfirmāta, neuter adfirmātum); first/second-declension participle
- alternative form of affirmātus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | adfirmātus | adfirmāta | adfirmātum | adfirmātī | adfirmātae | adfirmāta | |
| genitive | adfirmātī | adfirmātae | adfirmātī | adfirmātōrum | adfirmātārum | adfirmātōrum | |
| dative | adfirmātō | adfirmātae | adfirmātō | adfirmātīs | |||
| accusative | adfirmātum | adfirmātam | adfirmātum | adfirmātōs | adfirmātās | adfirmāta | |
| ablative | adfirmātō | adfirmātā | adfirmātō | adfirmātīs | |||
| vocative | adfirmāte | adfirmāta | adfirmātum | adfirmātī | adfirmātae | adfirmāta | |