adgnitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of adgnoscō.
Participle
adgnitus (feminine adgnita, neuter adgnitum); first/second-declension participle
- alternative form of agnitus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | adgnitus | adgnita | adgnitum | adgnitī | adgnitae | adgnita | |
| genitive | adgnitī | adgnitae | adgnitī | adgnitōrum | adgnitārum | adgnitōrum | |
| dative | adgnitō | adgnitae | adgnitō | adgnitīs | |||
| accusative | adgnitum | adgnitam | adgnitum | adgnitōs | adgnitās | adgnita | |
| ablative | adgnitō | adgnitā | adgnitō | adgnitīs | |||
| vocative | adgnite | adgnita | adgnitum | adgnitī | adgnitae | adgnita | |