adiaphoros
Latin
Etymology
From the Ancient Greek ἀδιάφορος (adiáphoros).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [a.diˈa.pʰɔ.rɔs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [a.d̪iˈaː.fo.ros]
Adjective
adiaphoros (feminine adiaphora, neuter adiaphoron); first/second-declension adjective (Greek-type)
Declension
First/second-declension adjective (Greek-type).
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | adiaphoros | adiaphora | adiaphoron | adiaphorī adiaphoroe |
adiaphorae | adiaphora | |
| genitive | adiaphorī | adiaphorae | adiaphorī | adiaphorōrum | adiaphorārum | adiaphorōrum | |
| dative | adiaphorō | adiaphorae | adiaphorō | adiaphorīs | |||
| accusative | adiaphoron | adiaphorān | adiaphoron | adiaphorōs | adiaphorās | adiaphora | |
| ablative | adiaphorō | adiaphorā | adiaphorō | adiaphorīs | |||
| vocative | adiaphore | adiaphora | adiaphoron | adiaphorī adiaphoroe |
adiaphorae | adiaphora | |
Related terms
- adiaphorismus
- adiaphorista
- adiaphoristicus
References
- “ădĭăphŏros, on”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press