adiuturus
Latin
Etymology
Future active participle of adiuvō (“I help, assist”).
Participle
adiūtūrus (feminine adiūtūra, neuter adiūtūrum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | adiūtūrus | adiūtūra | adiūtūrum | adiūtūrī | adiūtūrae | adiūtūra | |
| genitive | adiūtūrī | adiūtūrae | adiūtūrī | adiūtūrōrum | adiūtūrārum | adiūtūrōrum | |
| dative | adiūtūrō | adiūtūrae | adiūtūrō | adiūtūrīs | |||
| accusative | adiūtūrum | adiūtūram | adiūtūrum | adiūtūrōs | adiūtūrās | adiūtūra | |
| ablative | adiūtūrō | adiūtūrā | adiūtūrō | adiūtūrīs | |||
| vocative | adiūtūre | adiūtūra | adiūtūrum | adiūtūrī | adiūtūrae | adiūtūra | |