adiuvo
See also: adiuvò
Italian
Pronunciation
- IPA(key): /ˈa.dju.vo/
- Rhymes: -adjuvo
- Hyphenation: à‧diu‧vo
Verb
adiuvo
- first-person singular present indicative of adiuvare
Latin
Alternative forms
Etymology
From ad- (“towards”) + iuvō (“to help”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈad.jʊ.woː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈad̪.ju.vo]
Verb
adiuvō (present infinitive adiuvāre, perfect active adiūvī or adiuvāvī, supine adiūtum or adiuvātum); first conjugation
- to help, assist
- 160 BCE, Publius Terentius Afer, Adelphoe 202–203:
- Ergō istaec quom ita sunt, Antiphō, / tantō mage tē advigilāre aequomst: fortis Fortūna adiuvat.
- Therefore, since these things are so, Antipho, it is all the more right that you be vigilant: Fortune favors the brave.
(See: Fortune favours the bold.)
- Therefore, since these things are so, Antipho, it is all the more right that you be vigilant: Fortune favors the brave.
- Ergō istaec quom ita sunt, Antiphō, / tantō mage tē advigilāre aequomst: fortis Fortūna adiuvat.
- to be useful
- (figuratively) to cheer
Usage notes
In very rare circumstances, the perfect is adiuvāvī and the supine is adiuvātum.
Conjugation
Conjugation of adiuvō (first conjugation)
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | adiuvō | adiuvās | adiuvat | adiuvāmus | adiuvātis | adiuvant | ||||||
| imperfect | adiuvābam | adiuvābās | adiuvābat | adiuvābāmus | adiuvābātis | adiuvābant | |||||||
| future | adiuvābō | adiuvābis | adiuvābit | adiuvābimus | adiuvābitis | adiuvābunt | |||||||
| perfect | adiūvī, adiuvāvī |
adiūvistī, adiuvāvistī |
adiūvit, adiuvāvit |
adiūvimus, adiuvāvimus |
adiūvistis, adiuvāvistis |
adiūvērunt, adiūvēre, adiuvāvērunt, adiuvāvēre | |||||||
| pluperfect | adiūveram, adiuvāveram |
adiūverās, adiuvāverās |
adiūverat, adiuvāverat |
adiūverāmus, adiuvāverāmus |
adiūverātis, adiuvāverātis |
adiūverant, adiuvāverant | |||||||
| future perfect | adiūverō, adiuvāverō |
adiūveris, adiuvāveris |
adiūverit, adiuvāverit |
adiūverimus, adiuvāverimus |
adiūveritis, adiuvāveritis |
adiūverint, adiuvāverint | |||||||
| passive | present | adiuvor | adiuvāris, adiuvāre |
adiuvātur | adiuvāmur | adiuvāminī | adiuvantur | ||||||
| imperfect | adiuvābar | adiuvābāris, adiuvābāre |
adiuvābātur | adiuvābāmur | adiuvābāminī | adiuvābantur | |||||||
| future | adiuvābor | adiuvāberis, adiuvābere |
adiuvābitur | adiuvābimur | adiuvābiminī | adiuvābuntur | |||||||
| perfect | adiūtus or adiuvātus + present active indicative of sum | ||||||||||||
| pluperfect | adiūtus or adiuvātus + imperfect active indicative of sum | ||||||||||||
| future perfect | adiūtus or adiuvātus + future active indicative of sum | ||||||||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | adiuvem | adiuvēs | adiuvet | adiuvēmus | adiuvētis | adiuvent | ||||||
| imperfect | adiuvārem | adiuvārēs | adiuvāret | adiuvārēmus | adiuvārētis | adiuvārent | |||||||
| perfect | adiūverim, adiuvāverim |
adiūverīs, adiuvāverīs |
adiūverit, adiuvāverit |
adiūverīmus, adiuvāverīmus |
adiūverītis, adiuvāverītis |
adiūverint, adiuvāverint | |||||||
| pluperfect | adiūvissem, adiuvāvissem |
adiūvissēs, adiuvāvissēs |
adiūvisset, adiuvāvisset |
adiūvissēmus, adiuvāvissēmus |
adiūvissētis, adiuvāvissētis |
adiūvissent, adiuvāvissent | |||||||
| passive | present | adiuver | adiuvēris, adiuvēre |
adiuvētur | adiuvēmur | adiuvēminī | adiuventur | ||||||
| imperfect | adiuvārer | adiuvārēris, adiuvārēre |
adiuvārētur | adiuvārēmur | adiuvārēminī | adiuvārentur | |||||||
| perfect | adiūtus or adiuvātus + present active subjunctive of sum | ||||||||||||
| pluperfect | adiūtus or adiuvātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | adiuvā | — | — | adiuvāte | — | ||||||
| future | — | adiuvātō | adiuvātō | — | adiuvātōte | adiuvantō | |||||||
| passive | present | — | adiuvāre | — | — | adiuvāminī | — | ||||||
| future | — | adiuvātor | adiuvātor | — | — | adiuvantor | |||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | adiuvāre | adiuvārī | adiuvāns | — | |||||||||
| future | adiūtūrum esse, adiuvātūrum esse |
adiūtum īrī, adiuvātum īrī |
adiūtūrus, adiuvātūrus |
adiuvandus | |||||||||
| perfect | adiūvisse, adiuvāvisse |
adiūtum esse, adiuvātum esse |
— | adiūtus, adiuvātus | |||||||||
| future perfect | — | adiūtum fore, adiuvātum fore |
— | — | |||||||||
| perfect potential | adiūtūrum fuisse, adiuvātūrum fuisse |
— | — | — | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| adiuvandī | adiuvandō | adiuvandum | adiuvandō | adiūtum, adiuvātum |
adiūtū, adiuvātū | ||||||||
Derived terms
Descendants
References
- “adjuvo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “adiuvo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Enrico Olivett. Dizionario Latino