adiuvandus
Latin
Etymology
Future passive participle (gerundive) of adiuvō (“I help, assist”).
Participle
adiuvandus (feminine adiuvanda, neuter adiuvandum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | adiuvandus | adiuvanda | adiuvandum | adiuvandī | adiuvandae | adiuvanda | |
| genitive | adiuvandī | adiuvandae | adiuvandī | adiuvandōrum | adiuvandārum | adiuvandōrum | |
| dative | adiuvandō | adiuvandae | adiuvandō | adiuvandīs | |||
| accusative | adiuvandum | adiuvandam | adiuvandum | adiuvandōs | adiuvandās | adiuvanda | |
| ablative | adiuvandō | adiuvandā | adiuvandō | adiuvandīs | |||
| vocative | adiuvande | adiuvanda | adiuvandum | adiuvandī | adiuvandae | adiuvanda | |