adlisus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of adlīdō.
Participle
adlīsus (feminine adlīsa, neuter adlīsum); first/second-declension participle
- alternative form of allīsus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | adlīsus | adlīsa | adlīsum | adlīsī | adlīsae | adlīsa | |
| genitive | adlīsī | adlīsae | adlīsī | adlīsōrum | adlīsārum | adlīsōrum | |
| dative | adlīsō | adlīsae | adlīsō | adlīsīs | |||
| accusative | adlīsum | adlīsam | adlīsum | adlīsōs | adlīsās | adlīsa | |
| ablative | adlīsō | adlīsā | adlīsō | adlīsīs | |||
| vocative | adlīse | adlīsa | adlīsum | adlīsī | adlīsae | adlīsa | |
References
- “adlisus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers