adpretiatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of adpretiō.
Participle
adpretiātus (feminine adpretiāta, neuter adpretiātum); first/second-declension participle
- alternative form of appretiātus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | adpretiātus | adpretiāta | adpretiātum | adpretiātī | adpretiātae | adpretiāta | |
| genitive | adpretiātī | adpretiātae | adpretiātī | adpretiātōrum | adpretiātārum | adpretiātōrum | |
| dative | adpretiātō | adpretiātae | adpretiātō | adpretiātīs | |||
| accusative | adpretiātum | adpretiātam | adpretiātum | adpretiātōs | adpretiātās | adpretiāta | |
| ablative | adpretiātō | adpretiātā | adpretiātō | adpretiātīs | |||
| vocative | adpretiāte | adpretiāta | adpretiātum | adpretiātī | adpretiātae | adpretiāta | |