adsimulatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of adsumilō.
Participle
adsimulātus (feminine adsimulāta, neuter adsimulātum); first/second-declension participle
- alternative form of assimulātus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | adsimulātus | adsimulāta | adsimulātum | adsimulātī | adsimulātae | adsimulāta | |
| genitive | adsimulātī | adsimulātae | adsimulātī | adsimulātōrum | adsimulātārum | adsimulātōrum | |
| dative | adsimulātō | adsimulātae | adsimulātō | adsimulātīs | |||
| accusative | adsimulātum | adsimulātam | adsimulātum | adsimulātōs | adsimulātās | adsimulāta | |
| ablative | adsimulātō | adsimulātā | adsimulātō | adsimulātīs | |||
| vocative | adsimulāte | adsimulāta | adsimulātum | adsimulātī | adsimulātae | adsimulāta | |