assimulatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of assimulō.
Participle
assimulātus (feminine assimulāta, neuter assimulātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | assimulātus | assimulāta | assimulātum | assimulātī | assimulātae | assimulāta | |
| genitive | assimulātī | assimulātae | assimulātī | assimulātōrum | assimulātārum | assimulātōrum | |
| dative | assimulātō | assimulātae | assimulātō | assimulātīs | |||
| accusative | assimulātum | assimulātam | assimulātum | assimulātōs | assimulātās | assimulāta | |
| ablative | assimulātō | assimulātā | assimulātō | assimulātīs | |||
| vocative | assimulāte | assimulāta | assimulātum | assimulātī | assimulātae | assimulāta | |