aedificaturus

Latin

Etymology

Future active participle of aedificō.

Participle

aedificātūrus (feminine aedificātūra, neuter aedificātūrum); first/second-declension participle

  1. about to build or create

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative aedificātūrus aedificātūra aedificātūrum aedificātūrī aedificātūrae aedificātūra
genitive aedificātūrī aedificātūrae aedificātūrī aedificātūrōrum aedificātūrārum aedificātūrōrum
dative aedificātūrō aedificātūrae aedificātūrō aedificātūrīs
accusative aedificātūrum aedificātūram aedificātūrum aedificātūrōs aedificātūrās aedificātūra
ablative aedificātūrō aedificātūrā aedificātūrō aedificātūrīs
vocative aedificātūre aedificātūra aedificātūrum aedificātūrī aedificātūrae aedificātūra