aedificaturus
Latin
Etymology
Future active participle of aedificō.
Participle
aedificātūrus (feminine aedificātūra, neuter aedificātūrum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | aedificātūrus | aedificātūra | aedificātūrum | aedificātūrī | aedificātūrae | aedificātūra | |
| genitive | aedificātūrī | aedificātūrae | aedificātūrī | aedificātūrōrum | aedificātūrārum | aedificātūrōrum | |
| dative | aedificātūrō | aedificātūrae | aedificātūrō | aedificātūrīs | |||
| accusative | aedificātūrum | aedificātūram | aedificātūrum | aedificātūrōs | aedificātūrās | aedificātūra | |
| ablative | aedificātūrō | aedificātūrā | aedificātūrō | aedificātūrīs | |||
| vocative | aedificātūre | aedificātūra | aedificātūrum | aedificātūrī | aedificātūrae | aedificātūra | |