aequabilis
Latin
Etymology
From aequāre, aequō (“I make even, level”) + -bilis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ae̯ˈkʷaː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [eˈkʷaː.bi.lis]
Adjective
aequābilis (neuter aequābile, adverb aequābiliter); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | aequābilis | aequābile | aequābilēs | aequābilia | |
genitive | aequābilis | aequābilium | |||
dative | aequābilī | aequābilibus | |||
accusative | aequābilem | aequābile | aequābilēs aequābilīs |
aequābilia | |
ablative | aequābilī | aequābilibus | |||
vocative | aequābilis | aequābile | aequābilēs | aequābilia |
Derived terms
Related terms
Descendants
Further reading
- “aequabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “aequabilis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- aequabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.