afdanken

Dutch

Etymology

From Middle Dutch afdanken. Equivalent to af +‎ danken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑfˌdɑŋ.kə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧dan‧ken

Verb

afdanken

  1. to discard, to reject, to throw away
  2. to fire (to terminate the employment of)

Conjugation

Conjugation of afdanken (weak, separable)
infinitive afdanken
past singular dankte af
past participle afgedankt
infinitive afdanken
gerund afdanken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular dank af dankte af afdank afdankte
2nd person sing. (jij) dankt af, dank af2 dankte af afdankt afdankte
2nd person sing. (u) dankt af dankte af afdankt afdankte
2nd person sing. (gij) dankt af dankte af afdankt afdankte
3rd person singular dankt af dankte af afdankt afdankte
plural danken af dankten af afdanken afdankten
subjunctive sing.1 danke af dankte af afdanke afdankte
subjunctive plur.1 danken af dankten af afdanken afdankten
imperative sing. dank af
imperative plur.1 dankt af
participles afdankend afgedankt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.