afdragen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch afdragen. Equivalent to af + dragen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɑfˌdraːɣə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: af‧dra‧gen
Verb
afdragen
- (transitive) to carry off, to take away
- Synonym: wegdragen
- (transitive) to contribute, to pay
- Synonyms: afstaan, overdragen, overmaken
Conjugation
| Conjugation of afdragen (strong class 6, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | afdragen | |||
| past singular | droeg af | |||
| past participle | afgedragen | |||
| infinitive | afdragen | |||
| gerund | afdragen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | draag af | droeg af | afdraag | afdroeg |
| 2nd person sing. (jij) | draagt af, draag af2 | droeg af | afdraagt | afdroeg |
| 2nd person sing. (u) | draagt af | droeg af | afdraagt | afdroeg |
| 2nd person sing. (gij) | draagt af | droegt af | afdraagt | afdroegt |
| 3rd person singular | draagt af | droeg af | afdraagt | afdroeg |
| plural | dragen af | droegen af | afdragen | afdroegen |
| subjunctive sing.1 | drage af | droege af | afdrage | afdroege |
| subjunctive plur.1 | dragen af | droegen af | afdragen | afdroegen |
| imperative sing. | draag af | |||
| imperative plur.1 | draagt af | |||
| participles | afdragend | afgedragen | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||