afdrukken

Dutch

Etymology

From Middle Dutch afdrucken (“to extort”). Equivalent to af +‎ drukken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑfdrʏkə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧druk‧ken

Verb

afdrukken

  1. (transitive) to print from a computer printer
    Synonym: printen
  2. (transitive) to print
  3. (transitive, obsolete) to extort, to rob under threat

Conjugation

Conjugation of afdrukken (weak, separable)
infinitive afdrukken
past singular drukte af
past participle afgedrukt
infinitive afdrukken
gerund afdrukken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular druk af drukte af afdruk afdrukte
2nd person sing. (jij) drukt af, druk af2 drukte af afdrukt afdrukte
2nd person sing. (u) drukt af drukte af afdrukt afdrukte
2nd person sing. (gij) drukt af drukte af afdrukt afdrukte
3rd person singular drukt af drukte af afdrukt afdrukte
plural drukken af drukten af afdrukken afdrukten
subjunctive sing.1 drukke af drukte af afdrukke afdrukte
subjunctive plur.1 drukken af drukten af afdrukken afdrukten
imperative sing. druk af
imperative plur.1 drukt af
participles afdrukkend afgedrukt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.