afhakken

Dutch

Etymology

From af +‎ hakken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑfɦɑkə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧hak‧ken

Verb

afhakken

  1. (transitive) to hack/chop off, to sever
  2. (transitive) to truncate

Conjugation

Conjugation of afhakken (weak, separable)
infinitive afhakken
past singular hakte af
past participle afgehakt
infinitive afhakken
gerund afhakken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular hak af hakte af afhak afhakte
2nd person sing. (jij) hakt af, hak af2 hakte af afhakt afhakte
2nd person sing. (u) hakt af hakte af afhakt afhakte
2nd person sing. (gij) hakt af hakte af afhakt afhakte
3rd person singular hakt af hakte af afhakt afhakte
plural hakken af hakten af afhakken afhakten
subjunctive sing.1 hakke af hakte af afhakke afhakte
subjunctive plur.1 hakken af hakten af afhakken afhakten
imperative sing. hak af
imperative plur.1 hakt af
participles afhakkend afgehakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

  • afhakking

Anagrams