afkeren

Dutch

Etymology

From af (“off”) +‎ keren (“to turn”).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

afkeren

  1. (reflexive) to turn away [with van ‘from’]
    Hij keerde zich af van het vreselijke tafereel. ― He turned away from the terrible scene.
    De sekteleden hebben zich afgekeerd van de maatschappij. ― The cult members have turned away from society.

Conjugation

Conjugation of afkeren (weak, separable)
infinitive afkeren
past singular keerde af
past participle afgekeerd
infinitive afkeren
gerund afkeren n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular keer af keerde af afkeer afkeerde
2nd person sing. (jij) keert af, keer af2 keerde af afkeert afkeerde
2nd person sing. (u) keert af keerde af afkeert afkeerde
2nd person sing. (gij) keert af keerde af afkeert afkeerde
3rd person singular keert af keerde af afkeert afkeerde
plural keren af keerden af afkeren afkeerden
subjunctive sing.1 kere af keerde af afkere afkeerde
subjunctive plur.1 keren af keerden af afkeren afkeerden
imperative sing. keer af
imperative plur.1 keert af
participles afkerend afgekeerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.