afknippen
Dutch
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɑfˌknɪ.pə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: af‧knip‧pen
Verb
afknippen
- (transitive) to cut off
Conjugation
| Conjugation of afknippen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | afknippen | |||
| past singular | knipte af | |||
| past participle | afgeknipt | |||
| infinitive | afknippen | |||
| gerund | afknippen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | knip af | knipte af | afknip | afknipte |
| 2nd person sing. (jij) | knipt af, knip af2 | knipte af | afknipt | afknipte |
| 2nd person sing. (u) | knipt af | knipte af | afknipt | afknipte |
| 2nd person sing. (gij) | knipt af | knipte af | afknipt | afknipte |
| 3rd person singular | knipt af | knipte af | afknipt | afknipte |
| plural | knippen af | knipten af | afknippen | afknipten |
| subjunctive sing.1 | knippe af | knipte af | afknippe | afknipte |
| subjunctive plur.1 | knippen af | knipten af | afknippen | afknipten |
| imperative sing. | knip af | |||
| imperative plur.1 | knipt af | |||
| participles | afknippend | afgeknipt | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||