afkopen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch afcopen. Equivalent to af +‎ kopen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑfkoːpə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧ko‧pen

Verb

afkopen

  1. (transitive) to buy off

Conjugation

Conjugation of afkopen (weak with past in -cht, separable)
infinitive afkopen
past singular kocht af
past participle afgekocht
infinitive afkopen
gerund afkopen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular koop af kocht af afkoop afkocht
2nd person sing. (jij) koopt af, koop af2 kocht af afkoopt afkocht
2nd person sing. (u) koopt af kocht af afkoopt afkocht
2nd person sing. (gij) koopt af kocht af afkoopt afkocht
3rd person singular koopt af kocht af afkoopt afkocht
plural kopen af kochten af afkopen afkochten
subjunctive sing.1 kope af kochte af afkope afkochte
subjunctive plur.1 kopen af kochten af afkopen afkochten
imperative sing. koop af
imperative plur.1 koopt af
participles afkopend afgekocht
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

  • afkoopsom
  • afkoping

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.