afleggen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch afleggen, aveleggen, from Proto-Germanic *abalagjaną. Equivalent to af +‎ leggen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑflɛɣə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧leg‧gen

Verb

afleggen

  1. (transitive) to cover (e.g. a distance)
    Zonnevliegtuig legt recordafstand af.
    Solar-powered aircraft covers a record distance.
  2. (intransitive, with het as the object) to perish, to die
  3. (intransitive, with het as the object) to be defeated
  4. (transitive) to prepare a deceased person for the funeral

Conjugation

Conjugation of afleggen (weak, separable)
infinitive afleggen
past singular legde af
past participle afgelegd
infinitive afleggen
gerund afleggen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular leg af legde af afleg aflegde
2nd person sing. (jij) legt af, leg af2 legde af aflegt aflegde
2nd person sing. (u) legt af legde af aflegt aflegde
2nd person sing. (gij) legt af legde af aflegt aflegde
3rd person singular legt af legde af aflegt aflegde
plural leggen af legden af afleggen aflegden
subjunctive sing.1 legge af legde af aflegge aflegde
subjunctive plur.1 leggen af legden af afleggen aflegden
imperative sing. leg af
imperative plur.1 legt af
participles afleggend afgelegd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

  • aflegger
  • aflegging

Descendants

  • Afrikaans: aflê
  • Negerhollands: lee af
  • → Papiamentu: lèg

Anagrams

Middle Low German

Etymology

af- +‎ leggen.

Pronunciation

  • IPA(key): /afˈleɡːən/

Verb

afleggen

  1. to put down
  2. to lay down
  3. to give up

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.