aflikken

Dutch

Etymology

Compound of af +‎ likken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑfˌlɪ.kə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧lik‧ken

Verb

aflikken

  1. (transitive) to lick off (to remove by licking)
  2. (transitive) to lick off (to clean by licking)

Conjugation

Conjugation of aflikken (weak, separable)
infinitive aflikken
past singular likte af
past participle afgelikt
infinitive aflikken
gerund aflikken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular lik af likte af aflik aflikte
2nd person sing. (jij) likt af, lik af2 likte af aflikt aflikte
2nd person sing. (u) likt af likte af aflikt aflikte
2nd person sing. (gij) likt af likte af aflikt aflikte
3rd person singular likt af likte af aflikt aflikte
plural likken af likten af aflikken aflikten
subjunctive sing.1 likke af likte af aflikke aflikte
subjunctive plur.1 likken af likten af aflikken aflikten
imperative sing. lik af
imperative plur.1 likt af
participles aflikkend afgelikt
1) Archaic. 2) In case of inversion.