afnokken

Dutch

Etymology

Partial calque of English knock off.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

afnokken

  1. (colloquial) to stop
    Synonyms: nokken, stoppen, ophouden
    Afnokken met dat gezeik. ― Stop whining.

Conjugation

Conjugation of afnokken (weak, separable)
infinitive afnokken
past singular nokte af
past participle afgenokt
infinitive afnokken
gerund afnokken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular nok af nokte af afnok afnokte
2nd person sing. (jij) nokt af, nok af2 nokte af afnokt afnokte
2nd person sing. (u) nokt af nokte af afnokt afnokte
2nd person sing. (gij) nokt af nokte af afnokt afnokte
3rd person singular nokt af nokte af afnokt afnokte
plural nokken af nokten af afnokken afnokten
subjunctive sing.1 nokke af nokte af afnokke afnokte
subjunctive plur.1 nokken af nokten af afnokken afnokten
imperative sing. nok af
imperative plur.1 nokt af
participles afnokkend afgenokt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.