afrijgen

Dutch

Etymology

From af +‎ rijgen.

Pronunciation

  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧rij‧gen
  • Rhymes: -ɛi̯ɣən

Verb

afrijgen

  1. (transitive) to unstring

Conjugation

Conjugation of afrijgen (strong class 1, separable)
infinitive afrijgen
past singular reeg af
past participle afgeregen
infinitive afrijgen
gerund afrijgen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular rijg af reeg af afrijg afreeg
2nd person sing. (jij) rijgt af, rijg af2 reeg af afrijgt afreeg
2nd person sing. (u) rijgt af reeg af afrijgt afreeg
2nd person sing. (gij) rijgt af reegt af afrijgt afreegt
3rd person singular rijgt af reeg af afrijgt afreeg
plural rijgen af regen af afrijgen afregen
subjunctive sing.1 rijge af rege af afrijge afrege
subjunctive plur.1 rijgen af regen af afrijgen afregen
imperative sing. rijg af
imperative plur.1 rijgt af
participles afrijgend afgeregen
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.