afschalen

Dutch

Etymology

Compound of af +‎ schaal +‎ -en or schalen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑfˌsxaː.lə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧scha‧len

Verb

afschalen

  1. (transitive) to scale down

Conjugation

Conjugation of afschalen (weak, separable)
infinitive afschalen
past singular schaalde af
past participle afgeschaald
infinitive afschalen
gerund afschalen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular schaal af schaalde af afschaal afschaalde
2nd person sing. (jij) schaalt af, schaal af2 schaalde af afschaalt afschaalde
2nd person sing. (u) schaalt af schaalde af afschaalt afschaalde
2nd person sing. (gij) schaalt af schaalde af afschaalt afschaalde
3rd person singular schaalt af schaalde af afschaalt afschaalde
plural schalen af schaalden af afschalen afschaalden
subjunctive sing.1 schale af schaalde af afschale afschaalde
subjunctive plur.1 schalen af schaalden af afschalen afschaalden
imperative sing. schaal af
imperative plur.1 schaalt af
participles afschalend afgeschaald
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

  • afschaling
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.