afslachten

Dutch

Etymology

From af +‎ slachten.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑfslɑxtə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧slach‧ten

Verb

afslachten

  1. (transitive) to butcher, to slaughter
  2. (transitive) to massacre

Conjugation

Conjugation of afslachten (weak, separable)
infinitive afslachten
past singular slachtte af
past participle afgeslacht
infinitive afslachten
gerund afslachten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular slacht af slachtte af afslacht afslachtte
2nd person sing. (jij) slacht af slachtte af afslacht afslachtte
2nd person sing. (u) slacht af slachtte af afslacht afslachtte
2nd person sing. (gij) slacht af slachtte af afslacht afslachtte
3rd person singular slacht af slachtte af afslacht afslachtte
plural slachten af slachtten af afslachten afslachtten
subjunctive sing.1 slachte af slachtte af afslachte afslachtte
subjunctive plur.1 slachten af slachtten af afslachten afslachtten
imperative sing. slacht af
imperative plur.1 slacht af
participles afslachtend afgeslacht
1) Archaic.

Derived terms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.