afstellen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch afstellen. Equivalent to af +‎ stellen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑfˌstɛ.lə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧stel‧len

Verb

afstellen

  1. (transitive) to adjust, to tune
  2. (transitive, obsolete) to fire, to dismiss, to disband, to remove from employ
  3. (transitive, obsolete) to revoke, to rescind, to cancel, to overturn

Conjugation

Conjugation of afstellen (weak, separable)
infinitive afstellen
past singular stelde af
past participle afgesteld
infinitive afstellen
gerund afstellen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular stel af stelde af afstel afstelde
2nd person sing. (jij) stelt af, stel af2 stelde af afstelt afstelde
2nd person sing. (u) stelt af stelde af afstelt afstelde
2nd person sing. (gij) stelt af stelde af afstelt afstelde
3rd person singular stelt af stelde af afstelt afstelde
plural stellen af stelden af afstellen afstelden
subjunctive sing.1 stelle af stelde af afstelle afstelde
subjunctive plur.1 stellen af stelden af afstellen afstelden
imperative sing. stel af
imperative plur.1 stelt af
participles afstellend afgesteld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

  • afstel
  • afstelling
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.