afsterven

Dutch

Etymology

From Middle Dutch afsterven. Equivalent to af +‎ sterven.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑfˌstɛr.və(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧ster‧ven

Verb

afsterven

  1. (intransitive) to die off
  2. (intransitive) to die out, to die away
  3. (intransitive) to decompose

Conjugation

Conjugation of afsterven (strong class 3+7, separable)
infinitive afsterven
past singular stierf af
past participle afgestorven
infinitive afsterven
gerund afsterven n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular sterf af stierf af afsterf afstierf
2nd person sing. (jij) sterft af, sterf af2 stierf af afsterft afstierf
2nd person sing. (u) sterft af stierf af afsterft afstierf
2nd person sing. (gij) sterft af stierft af afsterft afstierft
3rd person singular sterft af stierf af afsterft afstierf
plural sterven af stierven af afsterven afstierven
subjunctive sing.1 sterve af stierve af afsterve afstierve
subjunctive plur.1 sterven af stierven af afsterven afstierven
imperative sing. sterf af
imperative plur.1 sterft af
participles afstervend afgestorven
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.