afvaardigen

Dutch

Etymology

From af +‎ vaardigen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑfaːrdəɣə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧vaar‧di‧gen

Verb

afvaardigen

  1. (transitive) to delegate

Conjugation

Conjugation of afvaardigen (weak, separable)
infinitive afvaardigen
past singular vaardigde af
past participle afgevaardigd
infinitive afvaardigen
gerund afvaardigen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular vaardig af vaardigde af afvaardig afvaardigde
2nd person sing. (jij) vaardigt af, vaardig af2 vaardigde af afvaardigt afvaardigde
2nd person sing. (u) vaardigt af vaardigde af afvaardigt afvaardigde
2nd person sing. (gij) vaardigt af vaardigde af afvaardigt afvaardigde
3rd person singular vaardigt af vaardigde af afvaardigt afvaardigde
plural vaardigen af vaardigden af afvaardigen afvaardigden
subjunctive sing.1 vaardige af vaardigde af afvaardige afvaardigde
subjunctive plur.1 vaardigen af vaardigden af afvaardigen afvaardigden
imperative sing. vaardig af
imperative plur.1 vaardigt af
participles afvaardigend afgevaardigd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

  • afvaardiging

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.