afvaren

Dutch

Etymology

From af +‎ varen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑfˌvaː.rə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧va‧ren

Verb

afvaren

  1. (intransitive) to set sail, sail off

Conjugation

Conjugation of afvaren (strong class 6, separable)
infinitive afvaren
past singular voer af
past participle afgevaren
infinitive afvaren
gerund afvaren n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular vaar af voer af afvaar afvoer
2nd person sing. (jij) vaart af, vaar af2 voer af afvaart afvoer
2nd person sing. (u) vaart af voer af afvaart afvoer
2nd person sing. (gij) vaart af voert af afvaart afvoert
3rd person singular vaart af voer af afvaart afvoer
plural varen af voeren af afvaren afvoeren
subjunctive sing.1 vare af voere af afvare afvoere
subjunctive plur.1 varen af voeren af afvaren afvoeren
imperative sing. vaar af
imperative plur.1 vaart af
participles afvarend afgevaren
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.